Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ.... (.ΑΠΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟ bloggs ΟΡΕΙΝΗΣ ΗΛΕΙΑΣ)

ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ.....Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ... ΜΕ ΡΙΖΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΗΛΕΙΑ (ΤΣΙΠΙΑΝΑ) ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΜΟΥ.






«…Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. Το δείξαμε όταν κινδύνευε η Ελευθερία, η Ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της. Και, ακριβώς, αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν για τη χώρα μας καλύτερες μέρες, χωρίς πείνα και πόλεμο.


Για το σκοπό αυτόν αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας…».

Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Νίκο Μπελογιάννη. Είναι μέρος της απολογίας του στο στρατοδικείο που τον καταδίκασε σε θάνατο. Στον Νίκο Μπελογιάννη, που την ομορφιά και το μεγαλείο του απεικόνισε ο Πάμπλο Πικάσο, που εκατομμύρια άνθρωποι, σ’ ολόκληρο τον πλανήτη κινητοποιήθηκαν για να τον κρατήσουν μακριά από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος. Στο Νίκο Μπελογιάννη, τον συνεπή αγωνιστή που δεν λύγισε μπροστά στο θάνατο, ακολουθώντας ως το τέλος το δρόμο των ιδανικών του…


Στις αρχές του περασμένου αιώνα, στη μικρή πόλη της Αμαλιάδας στο νομό Ηλείας, γεννήθηκε από τον Γιώργο και τη Βασιλική Μπελογιάννη, ο Νίκος Μπελογιάννης. Ένα παιδί που έμελλε να γίνει σύμβολο αξιοπρέπειας για μια ολόκληρη παράταξη και έναν ολόκληρο λαό.

Ανεβαίνοντας από την Τριταία της Αχαίας, στην ορεινή Ηλεία, μαγεύεται ο ταξιδιώτης από την ομορφιά των απέραντων δασών. Πιο πάνω ακόμη, τα δάση λιγοστεύουν . Εκεί βρίσκεται το χωριό Τσίπιανα. Το τοπίο άγριο. Ο τόπος έρημος πια. Λιγοστοί οι κάτοικοί του. Αυτός ο σκληρός τόπος, βρίσκεται σε μεγάλο υψόμετρο στην κατεύθυνση του δρόμου Πάτρας - Τρίπολης, του επονομαζόμενου 111. Στα Τσίπιανα, κατά τον εμφύλιο πόλεμο υπήρχε Κέντρο Εκπαίδευσης των ανταρτών του Δημοκρατικού Στρατού, «τα έμπεδα» όπως μας είπε ένας γέροντας πια, αντάρτης ακόμη και σήμερα, από κοντινό χωριό, κρατά η ρίζα της οικογένειας Μπελογιάννη. Η οικογένεια εμφανίζεται πριν την Επανάσταση του 1821 και ο πιο γνωστός εκπρόσωπος της, είναι ο κλεφτοκαπετάνιος Παναγής Μπελογιάννης, που έλαβε ενεργό μέρος στην Επανάσταση. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν τα ερείπια του πέτρινου σπιτιού, του Παναγή Μπελογιάννη, λίγο έξω από το χωριό.




Μετά την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό, ένας κλάδος της οικογένειας μετακινείται στα πεδινά του νομού Ηλείας, στην Αμαλιάδα. Απ’ αυτούς κρατά ο Νίκος Μπελογιάννης.

Ο πατέρας του, Γιώργος Μπελογιάννης, όπως χιλιάδες άλλοι, είχε μεταναστεύσει στην Αμερική. Επιστρέφοντας, εγκαταστάθηκε στην Αμαλιάδα, όπου άνοιξε ξενοδοχείο.

Εκεί, στις 22 Δεκεμβρίου του 1915, γεννήθηκε και πέρασε τα παιδικά του χρόνια ο Νίκος Μπελογιάννης. Η οικονομική άνεση του πατέρα του, του έδωσε την ευκαιρία να σπουδάσει. Τελειώνοντας το Γυμνάσιο στην Αμαλιάδα, αναχωρεί για την Αθήνα, όπου εγγράφεται στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου.

Υπάρχουν μαρτυρίες που αναφέρουν ότι, από μαθητής του Γυμνασίου ακόμη, ήλθε σ’ επαφή με τις επαναστατικές ιδέες και με τις κομμουνιστικές οργανώσεις που δρούσαν στους κόλπους των αγροτών. Εκείνα τα χρόνια της νιότης του, το κύριο προϊόν που παρήγε ο κάμπος της Ηλείας, ήταν η σταφίδα. Στην περιοχή, της πεδινής Ηλείας και της Αχαΐας, από τα τέλη του 19ου αιώνα έχει αναπτυχθεί ένα ιδιότυπο αγροτοσυνδικαλιστικό κίνημα. Πολλές φορές οι αγρότες της Ηλείας είχαν ξεσηκωθεί διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες ζωής. Στις αρχές του 20ου αιώνα, είχαν γίνει αρκετές εξεγέρσεις και πολλές φορές, η κατάσταση είχε οδηγηθεί σε ένοπλη καταστολή.

Μέσα σ’ αυτή την ατμόσφαιρα, ο Νίκος Μπελογιάννης έρχεται σε επαφή με τα προβλήματα των αγροτών. Αν και γόνος, σχετικά εύπορης οικογένειας, συμμετέχει στις κινητοποιήσεις των αγροτών. Στα μαθητικά του χρόνια, εντάσσεται στην Ο.Κ.Ν.Ε. και από το 1934 γίνεται μέλος του Κ.Κ.Ε.

Συλλαμβάνεται από την αστυνομία, για συμμετοχή σε αγροτικά συλλαλητήρια, και μετά τον ορισμό της δίκης αναχωρεί στην Αθήνα για τις σπουδές του.

Το Μάη του 1936, καταδικάζεται ερήμην, στην Αμαλιάδα, σε δύο χρόνια φυλάκιση για τη συμμετοχή του στις αγροτικές κινητοποιήσεις. Φοιτητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Αθήνας πια, συλλαμβάνεται για δεύτερη φορά, στην Αθήνα και εκτοπίζεται στην Ίο. Από εκεί, πήρε χάρη, τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου και στρατεύθηκε για να υπηρετήσει την θητεία του.

Η δικτατορία της 4ης Αυγούστου, τον βρήκε στρατιώτη. Ο Νίκος Μπελογιάννης, ως στρατιώτης, αναπτύσσει δράση. Συλλαμβάνεται και πάλι, κατηγορείται για ανάπτυξη κομμουνιστικής δραστηριότητας στο στρατό και δικάζεται σε τρεις μήνες φυλακή και έξι μήνες εξορία.

Αμέσως μετά την απελευθέρωσή του, αρχίζει ο κύκλος της παράνομης κομματικής δουλειάς του Νίκου Μπελογιάννη. Οι συνθήκες είναι σκληρές και η καταστολή, εκ μέρους του καθεστώτος, ολοκληρωτική. Είναι η εποχή, που η Ασφάλεια έχει καταφέρει ισχυρά χτυπήματα στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Τον Μάιο του 1938, συλλαμβάνεται εκ νέου, δικάζεται σε πεντάχρονη φυλάκιση και δύο χρόνια εξορία. Φυλακίζεται και πάλι, αρχικά στις φυλακές της Αίγινας και κατόπιν, όπως χιλιάδες άλλοι αγωνιστές μεταφέρεται στο κάτεργο της Ακροναυπλίας.

Η γερμανική κατοχή τον βρίσκει στη φυλακή. Το 1943, άρρωστος στο νοσοκομείο της Σωτηρίας, καταφέρνει να αποδράσει και βρίσκεται στην Πελοπόννησο, ως ηγετικό στέλεχος του ΕΑΜ.

Με την απελευθέρωση, τοποθετήθηκε επικεφαλής του Τομέα Διαφώτισης του ΚΚΕ στην Πελοπόννησο και υπεύθυνος έκδοσης του εβδομαδιαίου εντύπου, του Γραφείου Πελοποννήσου του ΚΚΕ, με τον τίτλο «Ελεύθερος Μωριάς» και λίγο αργότερα, υπεύθυνος έκδοσης της καθημερινής εφημερίδας του ΕΑΜ στην Πάτρα, με τίτλο «Ελεύθερη Αχαΐα».

Την ταραγμένη περίοδο ανάμεσα στην απελευθέρωση και την έναρξη του εμφυλίου πολέμου, εξακολουθεί να δρα στην Πελοπόννησο. Το 1947, μεταπηδά στην Στερεά Ελλάδα, ως Πολιτικός Επίτροπος της 10ης Μεραρχίας του Δημοκρατικού Στρατού. Στις σκληρές μάχες που έγιναν στο Γράμμο, στις αρχές του Αυγούστου 1948, στην περιοχή Γκόλιο τραυματίσθηκε στο χέρι.

Μετά την ήττα του Δημοκρατικού στρατού και την υποχώρηση των ανταρτών, βρίσκεται στην Ανατολική Ευρώπη, μαζί με τους χιλιάδες αγωνιστές που βρέθηκαν εκεί.



Η αποστολή στην Αθήνα


Είναι γνωστό, ότι λίγο πριν την αποστολή του στην Ελλάδα βρισκόταν στο Βουκουρέστι. Η ήττα του Δημοκρατικού Στρατού, ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο για την Αριστερά στην Ελλάδα. Οι φυλακές γεμίζουν, τα έκτακτα στρατοδικεία καταδικάζουν χιλιάδες αγωνιστές σε θάνατο, αμέτρητοι οι εκτοπισμένοι και εξορισμένοι σε διάφορα ξερονήσια. Μετά την ήττα του Δ.Σ., χιλιάδες αντάρτες του, άοπλοι και ταπεινωμένοι, βρίσκονται στις χώρες που, σύμφωνα με τις αντιλήψεις τις εποχής ονομάζονται λαϊκές δημοκρατίες.

Σε πολιτικό επίπεδο, έχουν αρχίσει να εμφανίζονται οι πρώτες διαφωνίες. Είναι βέβαιο ότι θα ζητηθούν ευθύνες. Ο Ζαχαριάδης, αντιλαμβάνεται ότι θα ζητηθούν εξηγήσεις για την πολιτική του. Για να αποφύγει δυσάρεστες εκπλήξεις, εξαγγέλλει την πολιτική που στηρίζεται στο δόγμα: «τα όπλα παρά πόδα». Η πολιτική αυτή ήταν σύμφωνη, με το ψυχροπολεμικό κλίμα που είχε αρχίσει να διαμορφώνεται μετά τον πόλεμο.

Οι κομματικές οργανώσεις στην Ελλάδα, είναι σχεδόν διαλυμένες. Η Ασφάλεια, έχει καταφέρει ισχυρά πλήγματα και έχει διεισδύσει σ’ αυτές. Το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ, στα μέσα του 1950 αποφάσισε να στείλει το Νίκο Μπελογιάννη στην Ελλάδα, με σκοπό την εκκαθάριση των οργανώσεων από τους «χαφιέδες» και την ανασυγκρότηση τους. Τις επιτυχίες της Ασφάλειας στην εξάρθρωση των κομματικών οργανώσεων, τις απέδιδε στην διείσδυση χαφιέδων στις γραμμές του κόμματος. Η «Ελεύθερη Ελλάδα», ραδιοφωνικός σταθμός του ΚΚΕ, που εκπέμπει από το Βουκουρέστι, καλεί διαρκώς τις κομματικές οργανώσεις να βρουν και να απομονώσουν αυτούς τους «χαφιέδες» από τις τάξεις του κόμματος. Ένα όργιο χαφιεδοφοβίας καλλιεργείται.

Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα, αποστέλλεται ο Μπελογιάννης στην Αθήνα. Με ένα Αργεντίνικο διαβατήριο, με το ψευδώνυμο Ερρίκος Πανόζ και μεταμφιεσμένος, φτάνει στο Ελληνικό με πτήση από τη Ρώμη, όπως ανακοίνωσε η Ασφάλεια μετά τη σύλληψή του. Σκοπός ταξιδιού ο τουρισμός.

Σύμφωνα πάντα με την Ασφάλεια, κατέλυσε στο Ξενοδοχείο «Μέγα», της οδού Σταδίου. Φυσικά και δεν μπορούσε να κυκλοφορεί επί μακρόν με ένα πλαστό διαβατήριο στην Αθήνα εκείνης της εποχής. Αναπτύσσει την παράνομη κομματική του δραστηριότητα με πλαστή ταυτότητα που φέρει το όνομα ενός υπαρκτού προσώπου, με την ιδιότητα του πολιτικού μηχανικού.

Παρά τα μέτρα συνωμοτικότητας και παρά την μεγάλη του εμπειρία στην παράνομη δράση, μετά από έξι μήνες, συλλαμβάνεται από την Ασφάλεια, σ’ ένα σπίτι επί της οδού Πλαπούτα, ενός μικρού δρόμου, που ξεκινά από την οδό Καλλιδρομίου και καταλήγει στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Εκεί πήγε, για να συναντήσει κάποιον σύντροφό του. Η σύλληψή του, δεν ανακοινώνεται από την ασφάλεια.

Την επόμενη μέρα 21 Δεκεμβρίου, ο Μπελογιάννης , δεν εμφανίζεται σε προκαθορισμένο ραντεβού που είχε με τη γυναίκα του και συνεργάτιδά του Έλλη Ιωαννίδου. Στις 22 Δεκεμβρίου, η Έλλη Ιωαννίδου, πηγαίνει σε συνάντηση που έχει με άλλον σύντροφό της από τον κομματικό μηχανισμό. Ούτε αυτός ο σύντροφός της, δεν εμφανίζεται και η υποψία της Έλλης Ιωαννίδου γίνεται βεβαιότητα. Η επίσκεψή της στην ίδια «γιάφκα» που έχει συλληφθεί ο Μπελογιάννης, το Σάββατο 23 Δεκεμβρίου 1950, την ρίχνει κι αυτήν στα δίχτυα της Ασφάλειας. Στις 29 Δεκεμβρίου 1950, η Ασφάλεια ανακοινώνει τις συλλήψεις 30 ηγετικών στελεχών του ΚΚΕ. Στην ανακοίνωση γίνεται υπαινιγμός ότι συνελήφθησαν ηγετικά στελέχη του Κόμματος, που εστάλησαν από το εξωτερικό για την ανασυγκρότηση του κομματικού μηχανισμού και δηλώνει ότι με την πρόοδο των ανακρίσεων θα δοθούν νέα στοιχεία στη δημοσιότητα. Στις 4 Ιανουαρίου 1951 σε μακροσκελή ρεπορτάζ των εφημερίδων αποκαλύπτεται ότι συνελήφθη ο Νίκος Μπελογιάννης, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής καθώς και ο σύνδεσμός του, Έλλη Ιωαννίδου, μέλος της Κ.Ο.Α. (Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας).

Η σύγχυση που επικρατεί στον μισοδιαλυμένο κομματικό μηχανισμό εντείνεται. Η συλλήψεις συνεχίζονται και δημιουργείται μια ογκώδης δικογραφία. Παραπέμπονται σε δίκη, στο έκτακτο στρατοδικείο της Αθήνας, 93 κατηγορούμενοι για παράβαση του Α.Ν. 509.

Η εσωτερική πολιτική ζωή της χώρας, εκείνη την εποχή (1951), βρίσκεται σε μια δίνη. Μόλις δυο χρόνια έχουν περάσει από τη λήξη του εμφυλίου πολέμου και οι διώξεις εναντίον των κομμουνιστών συνεχίζονται με μεγάλη ένταση. Σε μερίδα ηγετών του κέντρου και της δεξιάς, υπάρχει αντίληψη για αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και μικρή προσπάθεια για την εξομάλυνση της εσωτερικής πολιτικής κατάστασης. Ακούγονται κάποιες φωνές για κατάργηση των έκτακτων στρατοδικείων για τα αδικήματα του Α.Ν. 509. Στις πολιτικές εξελίξεις όμως επιδιώκει να παίξει ρόλο και μια ομάδα αξιωματικών, που επιδιώκει να παίξει κεντρικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα. Είναι η αξιωματικοί που συνασπίζονται γύρω από τον ΙΔΕΑ. Ο ηγετικός πυρήνας αυτής της συνωμοτικής οργάνωσης, θέλει να αναδειχθεί σε κύρια δύναμη εναντίον του κομμουνισμού και υποσκάπτει την εσωτερική ανάγκη για ειρήνευση και ομαλή δημοκρατική ζωή.

Η πρώτη δίκη ξεκινά στις 19 Οκτωβρίου 1951, στις 5 το απόγευμα, στα δικαστήρια της οδού Σανταρόζα, όπου συνεδρίαζε το Έκτακτο Στρατοδικείο, για παράβαση του Α.Ν. 509. Η σύνθεση του δικαστηρίου ήταν επιλεγμένη από τον ΙΔΕΑ. Το παραπεμπτικό βούλευμα αναφέρει:

«Παραπέμπονται ίνα δικασθούν διότι από του Δεκεμβρίου 1947 μέχρι τέλους του 1950, ότε επετεύχθη η σύλληψίς των εν Αθήναις και αλλαχού, κατ’ εξακολούθησιν επεδίωξαν την δια βιαίων μέσων ανατροπήν του κρατούντος κοινωνικού καθεστώτος. Προέβαινον εις προσυλητισμόν και κατασκοπείαν κατόπιν διαταγών του ΚΚΕ και δια της εκδόσεως κομμουνιστικών εντύπων, διήγηρον τον λαόν εις στάσεις…».

Τις ημέρες εκείνες γίνεται προσπάθεια συγκρότησης Κυβέρνησης από τα δύο κόμματα (ΕΠΕΚ και Φιλελευθέρων) που κέρδισαν τις εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου και τα οποία είχαν διακηρύξει ότι θα καταργούσαν τα Έκτακτα Στρατοδικεία. Οι συνήγοροι, δίνουν μάχη για αναβολή της δίκης, το αίτημά τους, όμως απορρίπτεται. Η δίκη προχωρά και στις 7 Νοεμβρίου απολογείται ο Νίκος Μπελογιάννης. Μετά από εννιά μέρες στις 16 Νοεμβρίου, στις 3 η ώρα το πρωί, το δικαστήριο εκδίδει την απόφασή του. Από τους 93 κατηγορούμενους, ο Νίκος Μπελογιάννης, η Έλλη Ιωαννίδου και άλλοι δέκα, καταδικάζονται σε θάνατο.

Ο Πλαστήρας, πρωθυπουργός της χώρας δηλώνει στις 17 Νοεμβρίου 1951: «…ο Μπελογιάννης και οι μετ’ αυτού καταδικασθέντες σε θάνατο από το Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών δεν πρόκειται να εκτελεσθούν. Απόφασις της Κυβερνήσεως είναι δια αδικήματα διαπραχθέντα προ της 1ης Νοεμβρίου 1951, οπότε η παρούσα Κυβέρνησις δεν ευρίσκετο στην Αρχήν αι τυχόν επιβαλλόμεναι θανατικαί ποιναί δια κομμουνιστικήν δράσιν θα υπείγοντο εις την ρύθμισιν, η οποία έχει συμφωνηθή δι’ όλας τας μέχρι τούδε επιβληθείσας και μη εκτελεσθείσας θανατικάς καταδίκας…».

Ο Μπελογιάννης μεταφέρεται στην Κέρκυρα. Εκεί επιδίδεται στην ολοκλήρωση της συγγραφής της μελέτης (Οι ρίζες της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας), που είχε αρχίσει πριν τη σύλληψή του. Η πρώτη έκδοση αυτής της μελέτης, σε βιβλίο θα γίνει μετά την εκτέλεσή του, με το ψευδώνυμο Μ. Κουλουριώτης.

Λίγες μέρες πριν τελειώσει η δίκη, ένα περιστατικό έρχεται να δώσει άλλη τροπή στην υπόθεση Μπελογιάννη. Ανακαλύπτονται από την Ασφάλεια, στη Γλυφάδα και στην Καλλιθέα, ασύρματοι του ΚΚΕ, μέσω των οποίων μεταδίδονταν προς την ηγεσία του, στο εξωτερικό πληροφορίες για την πολιτική κατάσταση που επικρατούσε στη χώρα. Η υπόθεση αυτή, αποτελεί θρίαμβο του παρακράτους και της άκρας δεξιάς και έχει αποτέλεσμα να καθυστερήσει τις προσπάθειες που γίνονταν εκείνη την εποχή για να βγει η χώρα από την ανωμαλία που είχε αφήσει πίσω του ο εμφύλιος πόλεμος.

Ο Μπελογιάννης πληροφορήθηκε την ανακάλυψη των ασυρμάτων τις τελευταίες μέρες της δίκης. Ο Π. Παρασκευόπουλος γράφει στο βιβλίο του ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο, ότι δεν ξαφνιάστηκε, «…ότι περίμενε να ξεσπάσει η μπόρα», από την ημέρα που διάβασε σε εφημερίδα, σε κάποια διακοπή της δίκης ότι εξαφανίστηκε ο γνωστός οικονομολόγος και δικηγόρος, Δημήτρης Μπάτσης…

Αρχές Ιανουαρίου του 1952, ο Μπελογιάννης μεταφέρεται από την Κέρκυρα στη Γενική Ασφάλεια Αθηνών. Στη διάρκεια των ανακρίσεων, εμφανίζεται για πρώτη φορά εμφανίζεται και ένας αμερικανός επ’ ονόματι Ρόμπερτ Ντρίσκολ, που ζητά και βλέπει όλους τους κατηγορουμένους, τον καθένα ξεχωριστά.

Στο τέλος Ιανουαρίου, ο Γενικός Διευθυντής της Αστυνομίας

Ι. Πανόπουλος, καλεί τον Μπελογιάννη στο γραφείο του και του προτείνει να αλλάξει εγκαταλείψει την ιδεολογία του και να προσχωρήσει στην εθνικόφρονα παράταξη. Του υπογραμμίζει ότι δεν έχει την αξίωση να του καταδώσει πρόσωπα και πράγματα 1 . Ο Νίκος Μπελογιάννης αρνείται και έτσι παραπέμπεται σε νέα δίκη μαζί με 28 συντρόφους του, στις 15 Φεβρουαρίου 1952 με νέα κατηγορία. Θα δικαστεί για κατασκοπεία με βάση το νόμο 375 του 1936. Ο Πρόεδρος του Στρατοδικείου ανακοινώνει: «Οι Μπελογιάννης, Έλλη Ιωαννίδου, Δημήτριος Μπάτσης, Ηλίας Αργυριάδης, Νικόλαος Καλούμενος και…. κατηγορούνται ότι εν Αθήναις και αλλαχού από του Δεκεμβρίου 1950 και πρότερον οι δύο πρώτοι και από του Νοεμβρίου 1951 και πρότερον οι άλλοι, οργάνωσαν επί σκοπώ κατασκοπία και εχρησιμοποίησαν μέσα ανταποκρίσεων και διαβιβάσεων, ήτοι, λαβόντες εντολήν του γενικού γραμματέως του ΚΚΕ, Ν. Ζαχαριάδη, ίδρυσαν ενταύθα κατασκοπευτικόν κέντρον….».

Η βάση της κατηγορίας ήταν τα σήματα που εξέπεμπε ο ασύρματος προς την ηγεσία του ΚΚΕ στο εξωτερικό και τα σήματα που ελάμβανε απ’ αυτήν. Ο υπεύθυνος για τους ασυρμάτους, Ν. Βαβούδης παλιός κομμουνιστής, έμπιστος του Ζαχαριάδη, αυτοκτονεί μέσα στην κρύπτη που βρισκόταν στο σπίτι του Νίκου Καλούμενου, μέλους του ΚΚΕ, επί της οδού Λυκούργου 13 στην Καλλιθέα. Ο Τάκης Λαζαρίδης, νεαρός τότε αγωνιστής, συγκατηγορούμενος του Μπελογιάννη, αναφέρει στο βιβλίο του Απλά Μαθήματα Ιστορίας, (Εκδόσεις Παπαζήση, 1998) αναφέρει ότι αφενός δεν είχαν καμιά οδηγία από τον Βαβούδη για τη στάση τους σε περίπτωση σύλληψης, αφετέρου ο ίδιος ο Βαβούδης άφηνε υπαινιγμούς, ότι δεν θα έπεφτε ποτέ ζωντανός στα χέρια του εχθρού, δείχνοντας με


Στη δίκη, ο Νίκος Μπελογιάννης αποκρούει το κατηγορητήριο περί κατασκοπείας και μιλά για δίκες σκοπιμότητας, που σκοπό έχουν να συντηρήσουν το κλίμα ανωμαλίας. Υπερασπίζεται τον εαυτό του και το κόμμα του, με σθένος, επικαλείται τους αγώνες τους δικούς του και του κόμματός του για την Εθνική Ανεξαρτησία της Ελλάδας.


Την 1η Μαρτίου 1952, ημέρα Σάββατο το πρωί το Διαρκές Στρατοδικείο Αθηνών, αποσύρθηκε για να εκδώσει την απόφαση. Μετά από τρισήμυσι ώρες, στη μία το μεσημέρι εκδόθηκε η απόφαση. Για οκτώ από τους είκοσι οκτώ κατηγορούμενους, η ποινή ήταν θάνατος. Οι κατηγορούμενοι είχαν μεταφερθεί στις φυλακές Καλλιθέας. Εκεί τους ανακοινώθηκε η ποινή από τον αντεπίτροπο και τον γραμματέα του Στρατοδικείου.

Στις φυλακές, στο ίδιο κελί με τον Μπελογιάννη βρέθηκε ο Τάκης Λαζαρίδης. Με επιθυμία του Μπελογιάννη, όπως γράφει στο βιβλίο του, βρέθηκε και ο Μπάτσης. Τους έβγαζαν στο προαύλιο, το μεσημέρι, όταν οι άλλοι κρατούμενοι βρίσκονταν στα κελιά τους. Όπως λέει ο Τάκης Λαζαρίδης, καθώς περνούσαν οι μέρες, αισθάνονταν το θάνατο να πλησιάζει. Τα βράδια κοιμούνταν με τα ρούχα. Παρ’ όλα αυτά, ο Νίκος και οι Έλλη βρήκαν το κουράγιο να οργανώσουν «ψυχαγωγικό πρόγραμμα». « Κάθε βράδυ, μετά το συσσίτιο και ως το βραδινό σιωπητήριο, ο άδειος διάδρομος αντηχούσε από τα ανέκδοτα, τα δίστιχα και τα αινίγματα που σκαρώναμε από τα παραθυράκια των κελιών μας. Δεν βλεπόμαστε βέβαια όμως η «ακουστική» ήταν θαυμάσια….2 Ο Λαζαρίδης είχε αναλάβει το μουσικό μέρος. Σφύριζε διάφορες μελωδίες. Το «πλεζίρ ντ’ αμούρ», τη Σερενάτα του Σούμπερτ, τους ουγγρικούς χορούς του Μπράμς. Στην ψυχή τους δεν υπήρχε ο παραμικρός φόβος για το θάνατο. Αφιερωμένοι στα μεγάλα ιδανικά για τα οποία ήταν έτοιμοι να καταθέσουν τη θνητή λεία τους στο βωμό της Δημοκρατίας, στη ληστρική επιδρομή της μισαλλοδοξίας και να περάσουν ως να επρόκειτο για κάτι το φυσιολογικό, στο βασίλειο της Ανυπαρξίας. Έξω από τις φυλακές, ένα τεράστιο κίνημα για τη σωτηρία τους είχε ξεσπάσει σε όλο τον κόσμο. Από το ένα άκρο της γης στο άλλο. Εκατομμύρια άνθρωποι κινητοποιούνταν με όλους τους τρόπους για να ματαιώσουν την εκτέλεσή τους. Ο Πότης Παρασκευόπουλος γράφει: «…στο πρωθυπουργικό γραφείο και στα Ανάκτορα φτάνουν κάθε μέρα εκατοντάδες και χιλιάδες γράμματα και τηλεγραφήματα απ’ όλες τις γωνιές της γης. Ζητούν να ματαιωθεί η εκτέλεση του Μπελογιάννη και των συντρόφων του… ανάμεσα σ’ αυτά, βρίσκονταν και τηλεγραφήματα με βαρύτατες υπογραφές…: του στρατηγού Ντε Γκωλ, του πρώην πρωθυπουργού της Γαλλίας Πωλ Μπονκούρ, των γάλλων υπουργών Ζυστίν Γκοτάντ και Πιέρ Κοτ, του Προέδρου του Ερυθρού Σταυρού, του Προέδρου του Αρείου Πάγου της Γαλλίας, των Πρυτάνεων Πανεπιστημίων και Ακαδημιών απ’ όλο τον κόσμο, 56 άγγλων βουλευτών, 290 ιταλών γερουσιαστών, των μεγάλων συγγραφέων Ζαν Πωλ Σάρτρ, του Ζαν Κοκτώ, του Πιερ Μπενουά, ….του Τσάρλι Τσάπλιν. Ανάμεσα σε όλους αυτούς που ζητούν τη ματαίωση των εκτελέσεων όλοι οι βουλευτές της ΕΔΑ και πολλοί βουλευτές της ΕΠΕΚ. Ο αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων, δηλώνει σε βουλευτές της ΕΔΑ, που τον επισκέπτονται για να ζητήσουν την παρέμβασή του: «Έχω συγκλονισθεί από το ηθικό μεγαλείο του Μπελογιάννη. Το θεωρώ ανώτερο και απ’ αυτό των πρώτων χριστιανών, γιατί ο Μπελογιάννης, δεν πιστεύει ότι υπάρχει μέλλουσα ζωή»

Στις 29 Μαρτίου του 1952, ημέρα Σάββατο, έπεσαν να κοιμηθούν, ξένοιαστοι, όπως κάθε βράδυ. Την επαύριον, ημέρα Κυριακή, δεν θα γίνονταν εκτελέσεις. Έτσι γινόταν, ακόμη και στις πιο άγριες στιγμές του Εμφυλίου. Μια μέρα ακόμη στη ζωή. Όμως, κατά τις 2:30, η φυλακή της Καλλιθέας φωτίζεται. Κλειδαριές ξεκλειδώνουν, πόρτες συρίζουν, βήματα πολλών ανθρώπων ακούγονται από το διάδρομο. Ο Μπελογιάννης πετάγεται όρθιος. Σύμφωνα πάντα με τον Τάκη Λαζαρίδη, ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:

Πάμε για καθαρό αέρα;

Ναι Νίκο, πάτε για εκτέλεση…

Πρώτος βγήκε ο Μπελογιάννης, μετά ο Μπάτσης. Του Λαζαρίδη που ετοιμαζόταν να ακολουθήσει του είπαν: Εσύ Λαζαρίδη κάθισε…

Από τους οκτώ καταδικασμένους σε θάνατο, τον Νίκο Μπελογιάννη, το Δημήτρη Μπάτση, τον Ηλία Αργυριάδη, το Νίκο Καλούμενο, την Έλλη Ιωαννίδου, τον Τάκη Λαζαρίδη, το Χαράλαμπο Τουλιάτο, και το Μιλτιάδη Μπισμπιάνο, πήραν τους τέσσερις πρώτους…


Στις 3:48, η φάλαγγα των αυτοκινήτων και η κλούβα μέσα στην οποία βρίσκονταν οι μελλοθάνατοι, έφτασε στο Γουδί, πίσω από το νοσοκομείο «Σωτηρία». Στις 4, όλοι βρίσκονται στις θέσεις τους. Οι τέσσερις μπροστά στις εικοσιτέσσερις κάνες του εκτελεστικού αποσπάσματος, πίσω από το απόσπασμα ο Επίτροπος και οι υπόλοιποι αρμόδιοι αξιωματικοί. Στις 4:10 ακούγεται το παράγγελμα: «επί σκοπόν». Ακολουθεί η χαριστική βολή.


Στη μνήμη μας μένει πάντα χαραγμένη η εικόνα του Μπελογιάννη ως η εικόνα ενός ανθρώπου που πηγαίνει να συναντήσει το θάνατο χαμογελώντας. Είναι ένας άνθρωπος που αποδέχεται νηφάλια το θάνατο, ακριβώς επειδή πεθαίνει για να υπερασπιστεί τις ιδέες του και την αξιοπρέπειά του. Αν δεχτούμε ότι η δοκιμασία της Ελευθερίας είναι αναπόσπαστη από τη δοκιμασία της θνητότητας – με την έννοια ότι ένας άνθρωπος, δε μπορεί να είναι πραγματικά ελεύθερος, όσο παραμένει δέσμιος του φόβου του θανάτου – τότε ο Μπελογιάννης ενσαρκώνει το κορυφαίο συμβολικό παράδειγμα του ελεύθερου ανθρώπου.


Πότη Παρασκευόπουλου, Ο άνθρωπος με το Γαρύφαλλο, σελ. 106, §2, Εκδόσεις Κάκτος, 1980

Τάκης Λαζαρίδης, Απλά Μαθήματα Ιστορίας, Κεφ. «Υπόθεση Μπελογιάννη, σελ.220, § 4, Εκδόσεις Παπαζήση, 1998

(Δημοσιεύτηκε στα ΙΣΤΟΡΙΚΑ της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, 3 Απριλίου 2003)

πηγη: http://nemouta.blogspot.com

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

AYTAPKEIA-AΠOΘEMATA-AΠOKENTΡΩΣH! Ανάβρα




ο άνθρωπος έκανε το αυτονόητο για καποιον που ΑΓΑΠΑΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥ και δεν είναι το μυαλό στην μασα!!!.Φυσικά για εμάς που συνηθίσαμε τόσα χρόνια να μας κυβερνούν οι ψεύτες οι κλέφτες και αναξιόπιστη πολιτικοί ,αυτά ειναι απραγματοποιήτα όνειρα. ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΑ ΑΓΑΠΑΕΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥ????











ΕΝΤΙΜΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ (ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΚΔΟΤΟ)Dimitris Tsoukalas




 Ο άνθρωπος αποδεικνύει πως όταν οι πολιτικοί δεν βλέπουν το πολιτιλίκη ως επάγγελμα αλλά ως λειτούργημα και ευκαιρία για ανάπτυξη και προσφορά στον τόπο τους, τότε τα πάντα είναι εφικτά. Μακάρι να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση για άλλους αξιόλογους ανθρώπους να πετάξουμε επιτέλους απέξω από την πολιτική τους κλέφτες και τα λαμόγια.



ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΝΑΒΡΑΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ (ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΑΥΜΑ)


Η οικονομία της Κοινότητας Ανάβρας Μαγνησίας (Γούρα) βασίζονταν ανέκαθεν στην παραδοσιακή κτηνοτροφία και οι οικογένειες εξασφάλιζαν μόλις και μετά βίας τα προς το ζην.




Οι κτηνοτρόφοι, ο καθένας μόνος του, συμβίωναν με τα κοπάδια μέσα στο χωριό, οι δρόμοι ήταν δύσβατοι και λασπωμένοι. Η ευωδιά της Φύσης μπερδευόταν με τη δυσοσμία από την κοπριά των ζώων. Οι νέοι απογοητευμένοι… με μια βαλίτσα έτοιμη στο χέρι και το βλέμμα στα κοντινά αστικά κέντρα.



Φτώχεια, εγκατάλειψη, μαρασμός!



Δεν θα μπορούσε η Ανάβρα των 1.000 μ. υψόμετρο και των 400 ψυχών να έχει διαφορετική μοίρα απο τα υπόλοιπα απομακρυσμένα χωριά της Ελλάδας…



Το 1990 όμως επέλεξαν ένα άλλο καταναλωτικό πρότυπο. Δεν υιοθέτησαν τις επίσημες πελατειακές «γραμμές» των κομμάτων και εξέλεξαν στην Κοινότητα έναν συνδυασμό «για την Κοινότητά τους».



Η ομάδα αυτή στελεχωμένη με ανθρώπους μορφωμένους απευθύνθηκε σε ΟΛΟΥΣ τους κατοίκους, χωρίς πελατειακές σχέσεις, υλοποιώντας το σύνθημα:



«Συν Αθηνά και χείρα κίνει»



Έτσι, η Ανάβρα σήμερα αύξησε τους κατοίκους κατά 250! Εχει 0% ανεργία και 0% εγκληματικότητα. Οι κτηνοτρόφοι φροντίζουν τα κοπάδια τους με σύγχρονες μεθόδους και τα δώρα της Φύσης αξιοποιούνται στον υπέρτατο βαθμό με σεβασμό στο περιβάλλον



Δηλαδή, δημιουργήθηκαν:



■Αιολικό πάρκο με 20 ανεμογεννήτριες και συνολική ισχύ 17MW.

■Το Περιβαλλοντικό Πολιτισμικό Πάρκο «ΓΟΥΡΑ» που ξεκινάει από τις πηγές του Ενιπέα, με διατήρηση της βιοποικιλότητας και των παραδοσιακών μορφών ζωής (Μαντάνι, Ντριστέλα, Νερόμυλο)

■Τρία βιολογικά κτηνοτροφικά πάρκα έξω από το χωριό, όπου εγκαταστάθηκαν όλα τα ποιμνιοστάσια. Όλα τα ζώα του χωριού είναι ελευθέρας βοσκής και εκτρέφονται βιολογικά!

■Πιστοποιημένο κοινοτικό σφαγείο με ISO, HASP, S64 και βιολογική γραμμή σφαγής!

■Απαγορεύτηκε η διέλευση των ζώων μέσα στους δρόμους του χωριού, ενώ δημιουργήθηκαν περιφερειακοί αγροτικοί δρόμοι.

■Αγροτικό ιατρείο με δωρεάν κατοικία για τον γιατρό, ώστε να κατοικεί μόνιμα στο χωριό και εφαρμόζεται απαρέγκλιτα το πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι» για όλους τους ηλικιωμένους.

■Ολοήμερο νηπιαγωγείο και δημοτικό σχολείο με δωρεάν κατοικία στους δασκάλους σε νεόδμητα κτίρια.

■Κλειστό γυμναστήριο δωρεάν για τους κατοίκους, που λειτουργεί και το χειμώνα όταν οι θερμοκρασίες πέφτουν υπό το μηδέν.

■Δύο αίθουσες εκδηλώσεων 100 και 300 θέσεων

■Λαογραφικό Μουσείο Κτηνοτροφικής Ζωής.

■Νέα ασφαλής Παιδική Χαρά, πετρόχτιστες βρύσες, παρτέρια με δένδρα και Πλατώματα για αγνάντεμα κι αναψυχή. Νέο δίκτυο ύδρευσης, πεζόδρομοι, πλατείες, και διώροφο πάρκινγκ στο κέντρο του χωριού. Γήπεδο ποδοσφαίρου με χλοοτάπητα, αποδυτήρια και κερκίδες, γήπεδο μπάσκετ.

■Το εσωτερικό οδικό δίκτυο αναβαθμίστηκε με ασφαλτόστρωση και πλακοστρώσεις, ενώ η πρόσβαση στα αστικά κέντρα έγινε εύκολη με τη διαπλάτυνση του επαρχιακού δικτύου.

■Η ελεύθερη πρόσβαση στο διαδίκτυο (internet) ασύρματα για όλους τους κατοίκους ολοκληρώνεται.

Γίνεται διανομή κοινοτικών οικοπέδων σε όσους άστεγους δημότες επιθυμούν να επιστρέψουν στην Ανάβρα.



Όλα τα έργα που έγιναν ήταν και είναι απόλυτα φιλικά στο περιβάλλον.



Προετοιμάζονται για κατασκευή:



■Μικρό υδροηλεκτρικό εργοστάσιο ισχύος 4 MW, με αξιοποίηση μόνο του 70% του νερού του Ενιπέα, το οποίο δεν θα λειτουργεί τους καλοκαιρινούς μήνες, που η διαθεσιμότητα του νερού μειώνεται.

■Σύστημα τηλεθέρμανσης με καύσιμη ύλη βιομάζα (Υπολείμματα υλοτόμησης και κοπριές ζώων) που θα εξασφαλίζει θέρμανση και ζεστό νερό σε όλους τους κατοίκους δωρεάν.

Ένα άλλο καταναλωτικό πρότυπο είναι εφικτό


 

 
ΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΦΥΣΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ KAI THN ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ ΕΝΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΜΟΝΤΕΛΟΥ ΒΑΣΙΣΜΕΝΗ ΣΕ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΠΩΣ ΑΝΑΛΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ( VENUS PROJECT ) TOY KINHMATOΣ ZEITGEIST:




Όταν ασχολούμαστε με τη βιωσιμότητα συχνά σκεφτόμαστε τη διάρκεια, τη μακροζωία και το σεβασμό στο περιβάλλον. Γενικά, μια βιώσιμη πρακτική είναι μια πρακτική που λαμβάνει υπόψη την υγεία του μέλλοντος. Εντούτοις, αυτή η ιδέα δεν αναφέρεται μόνο στο φυσικό, υλικό κόσμο -ισχύει επίσης για τη σκέψη, τις πεποιθήσεις, την ανθρώπινη συμπεριφορά και την κοινωνία σαν σύνολο.



Μία μη βιώσιμη πρακτική είναι αυτή που έχει ανισόρροπο, αρνητικό αποτέλεσμα, το οποίο με τον καιρό θα επιρρεάσει άσχημα το άτομο, την κοινωνία ή/και το περιβάλλον. Μία κλασσική περίπτωση είναι η τωρινή μας χρήση του πετρελαίου σαν μέσο ενέργειας. Αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί μη βιώσιμο, επειδή το πετρέλαιο είναι κατά ένα μεγάλο μέρος μη ανανεώσιμο, και η καύση του είναι καταστρεπτική για το περιβάλλον. Οποιαδήποτε τεχνική που προκαλεί αμετάκλητη μείωση των πόρων, ή μακροπρόθεσμη περιβαλλοντική ρύπανση είναι μη βιώσιμη.



Παρομοίως, αν μια επιχείρηση παράγει μεγάλα ποσά ρυπογόνων υποπροϊόντων κατά την παραγωγή, μολύνοντας το περιβάλλον, αυτό θα θεωρούταν μη βιώσιμη πρακτική, ανεξάρτητα από το τι παράγει.



Ομοίως, εάν τα υλικά ή η γνώση που χρησιμοποιούνται στην παραγωγή ενός προϊόντος δεν είναι της υψηλότερης γνωστής ποιότητας, πολύ συχνά η ακεραιότητα εκείνου του προϊόντος συμβιβάζεται εγγενώς, οδηγώντας στην ενδεχόμενη δημιουργία περισσότερων αποβλήτων όταν αποτυγχάνει εκείνο το προϊόν ή γίνεται ξεπερασμένο. Λαμβάνοντας υπόψη το τρέχον σύστημα κέρδους μας, όλα παράγονται με έμφυτη την αδυναμία, λόγω της ανάγκης να ανταγωνιστούν για το μερίδιο αγοράς. Με άλλα λόγια, εάν δύο επιχειρήσεις ανταγωνίζονται για να δημιουργήσουν ένα ορισμένο αντικείμενο και οι δύο θα πρέπει να έχουν στρατηγική στα υλικά και τα σχέδια που χρησιμοποιούν, συμβιβάζοντας πολύ συχνά την ποιότητα χάριν της οικονομίας. Το αποτέλεσμα είναι ένα προϊόν που αναλώνεται πολύ γρηγορότερα από ένα προϊόν που του δόθηκε η μέγιστη προσοχή και τα υψηλότερης ποιότητας υλικά.



Αυτό το δεν συμβαίνει στο σύστημά μας για δύο λόγους:

1) εάν μια επιχείρηση επρόκειτο να χρησιμοποιήσει το καλύτερο σχέδιο και τα καλύτερα υλικά, θα είχε μάλλον ένα πολύ υψηλότερο κόστος παραγωγής και θα έχανε πιθανώς τον ανταγωνισμό.

2) εάν τα προϊόντα είχαν μεγάλη διάρκεια ζωής, οι άνθρωποι δεν θα χρειαζόταν να τα αντικαθιστούν επανειλημμένα, να αναβαθμίζουν και να επισκευάζουν μέρη τους, και ένα τεράστιο ποσό εισοδήματος και εργασιών θα χανόταν από τη βιομηχανία, πράγμα που επιβραδύνει την οικονομία.



Αυτό φυσικά είναι εξ ορισμού μη βιώσιμο, γιατί η έμφυτη ανεπάρκεια του οικονομικού συστήματος δημιουργεί τελικά τα περιττά πολλαπλάσια, τα απόβλητα και τη ρύπανση.



Και αυτό μας οδηγεί στις μη βιώσιμες ιδεολογίες.



Μια μη βιώσιμη ιδεολογία είναι αυτή που οδηγεί εγγενώς ένα πρόσωπο ή μια ομάδα στις μη βιώσιμες πρακτικές. Για παράδειγμα, ο λόγος που εγκαταστάσεις παραγωγής θα χρησιμοποιήσουν φτωχά υλικά για να δημιουργήσουν μη βιώσιμα προϊόντα, και να παράγουν επίσης ένα δυσανάλογο ποσό αποβλήτων, είναι στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα μιας μεγαλύτερης δύναμης, γνωστή ως χρηματικό σύστημα ή σύστημα κέρδους. Σε ένα σύστημα κέρδους, δεν υπάρχει καμία ανταμοιβή για τη βιωσιμότητα, γιατί το σύστημα είναι χτισμένο πάνω στον ανταγωνισμό και την ανανέωση. Σε τέτοιες περιστάσεις, η βιωσιμότητα έρχεται πάντα δεύτερη στα οφέλη, γιατί η επιβίωση μιας επιχείρησης είναι βασισμένη στο κέρδος, και το κέρδος είναι εν μέρει βασισμένο στη μείωση των δαπανών και την επέκταση του εισοδήματος. Επομένως, οι μη βιώσιμες πρακτικές που υπάρχουν σε όλες τις βιομηχανίες είναι το αποτέλεσμα μιας ελλοχεύουσας ρωγμής στην ίδια την ιδεολογική οικονομική δομή.



Θεωρητικά, οι περισσότεροι θα συμφωνούσαν ότι η ύπαρξη αφθονίας πόρων, μαζί με τα προϊόντα που αποτελούνται από τα πιο ανθεκτικά υλικά για τη μέγιστη βιωσιμότητα και αποδοτικότητα, είναι καλό πράγμα. Εντούτοις, αυτές οι έννοιες δεν ανταμείβονται στο τρέχον παγκόσμιο χρηματικό μας σύστημα. Αυτό που ανταμείβεται είναι η έλλειψη. Η έλλειψη και η προγραμματισμένη παλαίωση ανταμείβονται βραχυπρόθεσμα, γιατί αυτά δημιουργούν άμεση επιστροφή κέρδους, ενώ επίσης δημιουργούν περισσότερες θέσης εργασίας. Δυστυχώς, αυτή η βραχυπρόθεσμη ανταμοιβή επιφέρει μακροπρόθεσμη καταστροφή.



Το ελεύθερο επιχειρηματικό σύστημα, μαζί με όλες τις άλλες υποομάδες, όπως ο κομμουνισμός, ο σοσιαλισμός και ο φασισμός, είναι μια μη βιώσιμη ιδεολογία, γιατί έχει μια έμφυτη ροπή προς την περιβαλλοντική και κοινωνική κατάχρηση. Σαφέστερα, ένας κόσμος που ανταγωνίζεται για την εργασία, τους πόρους, και την επιβίωση είναι ένα μη βιώσιμο σύστημα εγγενώς, γιατί στερείται μια εξωτερική συνείδηση.



Οπότε τι είναι μια βιώσιμη ιδεολογία;



Παρόλο που αυτή η ερώτηση θα επιφέρει συνεχώς νέες απαντήσεις καθώς η ανθρώπινη εξέλιξη συνεχίζεται, σήμερα έχουμε μια έννοια που λέγεται επιστημονική μέθοδος. Πολύ απλά, η επιστημονική μέθοδος είναι μια διαδικασία έρευνας που χρησιμοποιεί τις πιο σύγχρονες μεθόδους, μετρήσεις, δοκιμές και πειραματισμούς, για να καταδείξει την ορθότητα μιας κατανόησης ή μιας πιθανής ανάλυσης σε ένα ορισμένο πρόβλημα.



Ένα παράδειγμα θα ήταν ένα πρόβλημα με το αυτοκίνητό σας. Εάν το αυτοκίνητό σας δεν ξεκινούσε, θα αρχίζατε ένα συνειρμό σκέψεων, βασισμένο στη λογική, για να βρείτε την πηγή του προβλήματος. Η λογική θα καθοδηγούσε την εστίασή σας, αρχίζοντας πιθανών με το πόση βενζίνη έχει το αυτοκίνητο, προχωρώντας στη μίζα, κλπ. Αυτή είναι η επιστημονική μέθοδος που εφαρμόζεται στην επίλυση προβλημάτων. Μια μη επιστημονική μέθοδος για ένα τέτοιο πρόβλημα θα ενέπιπτε στην κατηγορία του παραλόγου. Για παράδειγμα εάν το αυτοκίνητό σας δεν ξεκινούσε θα ήταν παράλογο να κοιτούσατε τα λάστιχα, γιατί οι ρόδες δεν θα είχαν καμία σχέση με τους μηχανισμούς που σχετίζονται με το πρόβλημα.



Δυστυχώς, η προσέγγισή μας στην κοινωνική λειτουργία στερείται κατά ένα μεγάλο μέρος τη λογική και τη μεθοδολογία, αλλά μάλλον καταδύεται στην παράδοση, τη δεισιδαιμονία και τις ξεπερασμένες μεθόδους συμπεριφοράς. Μια επιστημονική προσέγγιση στην κοινωνία, που χρησιμοποιεί τη λογική και την αιτία για να αξιολογεί και να αντιδράει στα κοινωνικά ζητήματα θα είχε μια φυσική έλξη προς τη βιωσιμότητα, γιατί τίποτα δεν μπορεί να απομονωθεί ή να αποσυνδεθεί σε μια τέτοια προσέγγιση. Με άλλα λόγια, πρέπει να σταματήσουμε να βλέπουμε τον κόσμο μέσα από τις παρωπίδες των συστημάτων και των ιδεολογιών που έχουν δημιουργηθεί στο παρελθόν, και να αρχίσουμε να βλέπουμε τον κόσμο με τον πιο ευρύ και αμερόληπτο τρόπο που μπορούμε. Το μόνο μέσο που υποστηρίζει αυτήν την προσέγγιση είναι η επιστήμη, και τα δώρα της επιστήμης έχουν αναμφίβολα αποδείξει την ισχύ της. Επομένως, είναι καιρός να χρησιμοποιήσουμε τις μεθόδους της επιστήμης στην προσέγγισή μας στην ίδια την κοινωνία.



Μια γρήγορη ματιά στα μοντέλα λειτουργίας που χρησιμοποιούνται στον κόσμο σήμερα, απεικονίζει μια καταφανή αμέλεια της αιτίας, της λογικής και της επιστημονικής εφαρμογής. Οι οικονομικές δομές μας είναι βασισμένες σε μέσα ανταλλαγής και τιμών που έχουν μικρή σχέση με τους αληθινούς πόρους και την πραγματικότητα. Η θρησκεία συνεχίζει να κηρύσσει κοσμοθεωρίες που έχουν από καιρό ξεπεραστεί από την προοδευτική επιστημονική σκέψη. Το σύστημα εργασίας μας είναι οργανωμένο έτσι ώστε οι άνθρωποι πρέπει να απασχολούνται προκειμένου να κερδίσουν τα χρήματα για να επιβιώσουν, ενώ η πραγματική συμβολή αυτών των επαγγελμάτων στην κοινωνία είναι ιδιαίτερα ύποπτη, δείχνοντας ότι υπάρχουν επαγγέλματα για να κρατούν τους ανθρώπους απασχολημένους προκειμένου να ζουν και να υποστηρίζουν την οικονομική δομή. Αυτό είναι σπατάλη της ανθρώπινης ζωής…



Υπάρχουν πάρα πολλές απόψεις σχετικά με την κατανόηση ότι οι τρέχοντες κοινωνικοί μας θεσμοί είναι μη βιώσιμοι. Για να συνοψίσουμε το θέμα, η ζωή μας στη γη πρέπει να έχει μια θεμελιώδη προϋπόθεση από την οποία οι ενέργειές μας σχετίζονται. Αυτή η προϋπόθεση πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο εμπειρική, και μην βασισμένη στην ατομική άποψη ή προβολή. Από μια επιστημονική προοπτική, βλέπουμε ότι οι πόροι και η ανθρώπινη ευφυΐα είναι τα πολυτιμότερα ζητήματα. Η ανθρώπινη νοημοσύνη και συνειδητοποίηση, συνδυασμένες με τη στοχαστική διαχείριση και τη χρησιμοποίηση των γήινων πόρων είναι πραγματικά τα μόνα θεμελιώδη ζητήματα. Όλα τα άλλα χτίζονται πάνω σε αυτά. Επομένως, πρέπει να αρχίσουμε μια προσέγγιση που μεγιστοποιεί την εκπαίδευση, την τεχνολογία και τη διαχείριση των πόρων.



Μέχρι να γίνει αυτό, η βιωσιμότητα θα βρίσκεται σε κίνδυνο. Αυτός είναι ο στόχος του Venus Project και του κινήματος Zeitgeist.



περισσοτερα μπορειτε να δειτε εδω: http://www.thezeitgeistmovement.gr/movement/understanding/synopsi/



Μια κοινότητα πρότυπο πράσινης ανάπτυξης!!(ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΗ)

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ δεν είναι κοινοτάρχης ορεινού χωριού, που ερημώνει χρόνο με το χρόνο, όπως πολλά άλλα. Ούτε συνέδεσε την ενασχόλησή του με την τοπική αυτοδιοίκηση, ικανοποιώντας προσωπικά ή κομματικά συμφέροντα. Είναι ένας απλός άνθρωπος, αλλά οραματιστής.


Θέλησε να εγκαταλείψει τη ζωή στην πρωτεύουσα και να επιστρέψει στο χωριό του, την Ανάβρα Μαγνησίας. Ονειρεύτηκε να δημιουργήσει μια μικρή κοινωνία, που θα προοδεύει, θα παράγει εισόδημα, θα προάγει τον πολιτισμό και θα σέβεται το περιβάλλον, αξιοποιώντας ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Με λίγα λόγια, θέλησε να δημιουργήσει ένα ζηλευτό πρότυπο βιώσιμης ανάπτυξης. Και το κατάφερε. Η Ανάβρα Μαγνησίας από ένα μικρό ξεχασμένο ορεινό χωριό 450 κατοίκων το 1991, όπου ζώα και άνθρωποι συμβίωναν..., έχει γίνει μοντέλο ανάπτυξης, πρότυπο για όλη την Ελλάδα, με αυξανόμενο πληθυσμό μόνιμων κατοίκων (650 σήμερα), μηδενική ανεργία και εγκληματικότητα, και δράσεις που θα ζήλευαν πολλές ανεπτυγμένες χώρες.









«Το 1988 άρχισα να σκέφτομαι την αποχώρησή μου από την Αθήνα. Δεν ήμουν μόνος. Με μία παρέα φίλων είπαμε να μείνουμε στο χωριό μας την Ανάβρα, αναλαμβάνοντας ενεργό ρόλο στην τοπική κοινωνία. Ημασταν επτά φίλοι και βάλαμε υποψηφιότητα για πρώτη φορά το 1991. Εκλεγήκαμε οι πέντε και άρχισε η περιπέτεια».

Εκείνη την εποχή, η Ανάβρα δεν ήταν όπως σήμερα. Το χωριό απομονωμένο. Το χειμώνα η συγκοινωνία ήταν δύσκολη. Δεν υπήρχε αποκομιδή σκουπιδιών, ενώ άνθρωποι και ζώα (άνω των 15.000) αναγκάζονταν να συμβιώνουν.



«Από πού ξεκίνησε η μεταμόρφωση;», ρωτάμε τον κ. Τσουκαλά. «Το πρώτο που έπρεπε να κάνουμε ήταν να διώξουμε τα ζώα από το χωριό, για να ακολουθήσουν έργα υποδομής. Προτείναμε να κάνουμε τρία κτηνοτροφικά πάρκα. Ηταν συγκροτημένα ποιμνιοστάσια με φως, νερό και τροφές σε χώρους περιφραγμένους έξω από το χωριό».



Ομως η αποδοχή του σχεδίου δεν ήταν κάτι αυτονόητο για τους κατοίκους. «Υπήρχαν επιφυλάξεις για το σχέδιο και για το πρόσωπό μου», λέει ο πρόεδρος της Ανάβρας και συνεχίζει: «Παρ' όλο που ήμουν από το χωριό, με θεωρούσαν ξένο, καθώς ζούσα πολλά χρόνια στην Αθήνα. Χρειάστηκαν 15 λαϊκές συνελεύσεις, για να πειστούν οι κάτοικοι να μεταφέρουν τα ζώα εκτός χωριού. Οταν έφυγαν οι πρώτοι, μέσα σε ένα χρόνο έγινε επανάσταση και ακολούθησαν όλοι. Αυξήθηκε η παραγωγή γάλακτος και κρέατος, έγιναν οικονομίες στις τροφές. Τότε άρχισε να αποκαθίσταται η σχέση των κατοίκων μαζί μου».







«Το επόμενο βήμα ήταν να κάνουμε βιολογική κτηνοτροφία. Υπήρχαν 130.000 στρέμματα, τα οποία δεν ρυπαίνονται και μπορούσαν να αποτελέσουν ελεύθερο χώρο εκτροφής, όπου τα ζώα θα μπορούν να βόσκουν εννέα μήνες το χρόνο. Φέραμε ειδικούς επιστήμονες στην παραγωγή βιολογικών προϊόντων και προχωρήσαμε, λαμβάνοντας και επιδοτήσεις. Μάλιστα κάναμε ένα επιπλέον βήμα μπροστά, μπαίνοντας και σε άλλες μορφές εκτροφής, όπου τα ζώα μεγαλώνουν κυριολεκτικά στο δάσος. Και γι' αυτές τις μορφές λάβαμε επιδοτήσεις.







Στη συνέχεια δημιουργήσαμε ένα υπερσύγχρονο σφαγείο, το πρώτο δημόσιο στην Ελλάδα με βιολογική γραμμή. Ετσι, ολοκληρώθηκε ο κτηνοτροφικός κύκλος».



Η κοινότητα δεν έμεινε σε αυτά. Ιεραρχήθηκαν στη συνέχεια οι ανάγκες και ξεκίνησαν έργα οδοποιίας και άλλων υποδομών.







Επίσης πήραν πρωτοβουλίες για θέματα υγείας και πολιτισμού. Ολοκληρώθηκε το μικρό οδικό δίκτυο του χωριού, αποκαταστάθηκε το δίκτυο ύδρευσης και έγιναν αναπλάσεις της πλατείας και δημοτικών κτιρίων. Κατασκευάστηκε διώροφο δημοτικό πάρκινγκ, κλειστό γυμναστήριο δωρεάν για τους κατοίκους και ΚΕΠ.







Στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, το χωριό κατασκεύασε αιολικό πάρκο δυναμικότητας 17,5 MW, ικανό να παράγει ρεύμα για 13.000 νοικοκυριά. Η κοινότητα πουλάει το ρεύμα στη ΔΕΗ και αντλεί έσοδα κάθε χρόνο, ανάλογα με την ένταση του αέρα. Σε εξέλιξη είναι ένα μικρό υδροηλεκτρικό εργοστάσιο, η λειτουργία του οποίου επίσης θα συνεισφέρει οικονομικά.







Τα έργα συνεχίζονται με νέα φιλόδοξα σχέδια, που αφορούν την παροχή θέρμανσης και ζεστού νερού σε όλα τα σπίτια δωρεάν. Αυτό το πρόγραμμα περιλαμβάνει τη χρήση της κοπριάς σε ένα κεντρικό λέβητα, ο οποίος θα παράγει νερό. Στόχος είναι οι σωληνώσεις να περάσουν και από τους κεντρικούς δρόμους, ώστε να μην παγώνουν το χειμώνα. Η μελέτη έχει συνταχθεί σε συνεργασία με τα ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας και έχει κατατεθεί για έγκριση.



Πώς κατάφερε όμως μια κοινότητα να κάνει τόσα πολλά πράγματα σε τόσο λίγο διάστημα και πώς χρηματοδοτήθηκε; Ο ίδιος θα πει: «Δεν υπάρχουν μυστικά ούτε περίεργες συνταγές. Ολα αυτά είναι αποτέλεσμα οργανωμένης δουλειάς, με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας ζωής. Εμείς αυτό που κάναμε ήταν να αξιοποιήσουμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του χωριού, δηλαδή την κτηνοτροφία και το περιβάλλον». Και συνεχίζει: «Αν είσαι έντιμος και οργανωμένος, δεν κοιτάς δόξες και προσωπικό συμφέρον, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να μην πετύχεις. Υπάρχουν λεφτά για όλα τα χωριά. Δεν μπορούν να λένε ότι δεν απορροφώνται τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ενωσης».







Στην ερώτηση, «τι θα θέλατε να μην συμβεί στην Ανάβρα;», απαντά χωρίς υπεκφυγές: «Να μην ενταχθούμε στον "Καποδίστρια 2". Οχι ότι δεν συμφωνούμε, αλλά δεν είμαστε πεδινό χωριό, που θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε κοινές δράσεις με το διπλανό. Είμαστε ένα απομονωμένο χωριό με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, το οποίο έμεινε έξω από τον Καποδίστρια 1 και μάλλον γι' αυτό πέτυχε». Πράγματι, τα γύρω χωριά αναπτύχθηκαν σε ελάχιστο βαθμό σε σχέση με την Ανάβρα. Ο λόγος είναι πως «ο κεντρικός δήμος λειτουργεί ως σφουγγάρι, ρουφώντας τα κονδύλια, με αποτέλεσμα τα χωριά να μαραζώνουν».







Το στήριγμά του



Δίπλα (και όχι πίσω) σε ένα μεγάλο άνδρα, λένε πως στέκεται μία μεγάλη γυναίκα. Σύζυγος του κ. Τσουκαλά είναι η Μάχη Καμπύρη, αρχιτέκτων μηχανικός, καθηγήτρια μέχρι πρόσφατα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Απλή, γελαστή και πρόθυμη να εξηγήσει κάθε απορία, η κ. Καμπύρη έχει εκπονήσει δωρεάν τις μελέτες σε θέματα αρμοδιότητάς της και ασκεί ρόλο τεχνικού συμβούλου των έργων. Μαζί με τον σύζυγο έχουν έρθει σε κόντρα με τους εργολάβους, οι οποίοι στην αρχή ήταν αρκετά επιρρεπείς στο να βάλουν λιγότερα υλικά στα έργα υποδομής απ' αυτά που προβλέπονταν από τις μελέτες.



Τ(ρ)όπος να ζεις



Σήμερα η κοινότητα διαθέτει μόνιμη κοινωνική λειτουργό, νοσηλεύτρια και οικιακή βοηθό. Δημιουργήθηκε νηπιαγωγείο και στεγάστηκε το δημοτικό σχολείο σε νέο κτίριο.



Μέσα στο χώρο του σχολείου κατασκευάστηκε σπίτι για τη δωρεάν διαμονή του εκπαιδευτικού προσωπικού. Ετσι, οι δάσκαλοι μένουν μόνιμα στο χωριό και το χειμώνα γίνονται κανονικά τα μαθήματα.







Το χωριό διαθέτει γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ, ενώ σε εξέλιξη βρίσκεται η κατασκευή μικρότερων γηπέδων ποδοσφαίρου (5Χ5).






Για την υγεία των κατοίκων, το χωριό απέκτησε μόνιμο αγροτικό ιατρό, παρέχοντας δωρεάν προληπτική και πρωτοβάθμια φροντίδα σε όλους. Ο γιατρός βέβαια διαμένει δωρεάν σε σπίτι που κατασκεύασε η κοινότητα. Αυτή την περίοδο ολοκληρώνεται και η κατασκευή γηροκομείου
 
 
 
 
 
 
 
 
Στην κοινότητα υπάρχει και πρόνοια για τον επαναπατρισμό των κατοίκων. Δίνει οικόπεδα σε πρώην κατοίκους του χωριού που έφυγαν σε αστικά κέντρα έναντι συμβολικού ποσού, με τον όρο του επαναπατρισμού και της μόνιμης διαμονής.




Η Ανάβρα διαθέτει λαογραφικό μουσείο. Στο ενεργητικό της προστέθηκε η έκδοση βιβλίου 600 σελίδων με την ιστορία του χωριού. Επίσης, δημιουργήθηκε περιβαλλοντικό-πολιτισμικό πάρκο.



WHO is who?



Ο Δημήτρης Τσουκαλάς γεννήθηκε το 1948 στην Ανάβρα Μαγνησίας. Η οικογένειά του είχε τρία παιδιά και ασχολείτο με τη γεωργία. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο στην Ανάβρα, το γυμνάσιο στη Λαμία και το λύκειο στην Αθήνα. Το 1966 εισήχθη στη Βιομηχανική Σχολή Πειραιώς και το 1970 προσελήφθη στη ΔΕΗ και ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα ως ταμίας.



Από το 1973 συμμετείχε ως πρόεδρος και μέλος στα δ.σ. πρωτοβάθμιων σωματείων της ΔΕΗ. Για πολλά χρόνια υπήρξε μέλος του δ.σ. της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, σύνεδρος στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας (ΕΚΑ) και μέλος της Διαπαραταξιακής Επιτροπής Ελλάδας της ΓΣΕΕ στην τότε ΕΟΚ, σε θέματα υγιεινής και ασφάλειας εργαζομένων.







Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ δεν είναι κοινοτάρχης ορεινού χωριού, που ερημώνει χρόνο με το χρόνο, όπως πολλά άλλα. Ούτε συνέδεσε την ενασχόλησή του με την τοπική αυτοδιοίκηση, ικανοποιώντας προσωπικά ή κομματικά συμφέροντα. Είναι ένας απλός άνθρωπος, αλλά οραματιστής.










Θέλησε να εγκαταλείψει τη ζωή στην πρωτεύουσα και να επιστρέψει στο χωριό του, την Ανάβρα Μαγνησίας. Ονειρεύτηκε να δημιουργήσει μια μικρή κοινωνία, που θα προοδεύει, θα παράγει εισόδημα, θα προάγει τον πολιτισμό και θα σέβεται το περιβάλλον, αξιοποιώντας ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Με λίγα λόγια, θέλησε να δημιουργήσει ένα ζηλευτό πρότυπο βιώσιμης ανάπτυξης. Και το κατάφερε. Η Ανάβρα Μαγνησίας από ένα μικρό ξεχασμένο ορεινό χωριό 450 κατοίκων το 1991, όπου ζώα και άνθρωποι συμβίωναν..., έχει γίνει μοντέλο ανάπτυξης, πρότυπο για όλη την Ελλάδα, με αυξανόμενο πληθυσμό μόνιμων κατοίκων (650 σήμερα), μηδενική ανεργία και εγκληματικότητα, και δράσεις που θα ζήλευαν πολλές ανεπτυγμένες χώρες.







«Το 1988 άρχισα να σκέφτομαι την αποχώρησή μου από την Αθήνα. Δεν ήμουν μόνος. Με μία παρέα φίλων είπαμε να μείνουμε στο χωριό μας την Ανάβρα, αναλαμβάνοντας ενεργό ρόλο στην τοπική κοινωνία. Ημασταν επτά φίλοι και βάλαμε υποψηφιότητα για πρώτη φορά το 1991. Εκλεγήκαμε οι πέντε και άρχισε η περιπέτεια».

Εκείνη την εποχή, η Ανάβρα δεν ήταν όπως σήμερα. Το χωριό απομονωμένο. Το χειμώνα η συγκοινωνία ήταν δύσκολη. Δεν υπήρχε αποκομιδή σκουπιδιών, ενώ άνθρωποι και ζώα (άνω των 15.000) αναγκάζονταν να συμβιώνουν.



«Από πού ξεκίνησε η μεταμόρφωση;», ρωτάμε τον κ. Τσουκαλά. «Το πρώτο που έπρεπε να κάνουμε ήταν να διώξουμε τα ζώα από το χωριό, για να ακολουθήσουν έργα υποδομής. Προτείναμε να κάνουμε τρία κτηνοτροφικά πάρκα. Ηταν συγκροτημένα ποιμνιοστάσια με φως, νερό και τροφές σε χώρους περιφραγμένους έξω από το χωριό».



Ομως η αποδοχή του σχεδίου δεν ήταν κάτι αυτονόητο για τους κατοίκους. «Υπήρχαν επιφυλάξεις για το σχέδιο και για το πρόσωπό μου», λέει ο πρόεδρος της Ανάβρας και συνεχίζει: «Παρ' όλο που ήμουν από το χωριό, με θεωρούσαν ξένο, καθώς ζούσα πολλά χρόνια στην Αθήνα. Χρειάστηκαν 15 λαϊκές συνελεύσεις, για να πειστούν οι κάτοικοι να μεταφέρουν τα ζώα εκτός χωριού. Οταν έφυγαν οι πρώτοι, μέσα σε ένα χρόνο έγινε επανάσταση και ακολούθησαν όλοι. Αυξήθηκε η παραγωγή γάλακτος και κρέατος, έγιναν οικονομίες στις τροφές. Τότε άρχισε να αποκαθίσταται η σχέση των κατοίκων μαζί μου».







«Το επόμενο βήμα ήταν να κάνουμε βιολογική κτηνοτροφία. Υπήρχαν 130.000 στρέμματα, τα οποία δεν ρυπαίνονται και μπορούσαν να αποτελέσουν ελεύθερο χώρο εκτροφής, όπου τα ζώα θα μπορούν να βόσκουν εννέα μήνες το χρόνο. Φέραμε ειδικούς επιστήμονες στην παραγωγή βιολογικών προϊόντων και προχωρήσαμε, λαμβάνοντας και επιδοτήσεις. Μάλιστα κάναμε ένα επιπλέον βήμα μπροστά, μπαίνοντας και σε άλλες μορφές εκτροφής, όπου τα ζώα μεγαλώνουν κυριολεκτικά στο δάσος. Και γι' αυτές τις μορφές λάβαμε επιδοτήσεις.







Στη συνέχεια δημιουργήσαμε ένα υπερσύγχρονο σφαγείο, το πρώτο δημόσιο στην Ελλάδα με βιολογική γραμμή. Ετσι, ολοκληρώθηκε ο κτηνοτροφικός κύκλος».



Η κοινότητα δεν έμεινε σε αυτά. Ιεραρχήθηκαν στη συνέχεια οι ανάγκες και ξεκίνησαν έργα οδοποιίας και άλλων υποδομών.







Επίσης πήραν πρωτοβουλίες για θέματα υγείας και πολιτισμού. Ολοκληρώθηκε το μικρό οδικό δίκτυο του χωριού, αποκαταστάθηκε το δίκτυο ύδρευσης και έγιναν αναπλάσεις της πλατείας και δημοτικών κτιρίων. Κατασκευάστηκε διώροφο δημοτικό πάρκινγκ, κλειστό γυμναστήριο δωρεάν για τους κατοίκους και ΚΕΠ.







Στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, το χωριό κατασκεύασε αιολικό πάρκο δυναμικότητας 17,5 MW, ικανό να παράγει ρεύμα για 13.000 νοικοκυριά. Η κοινότητα πουλάει το ρεύμα στη ΔΕΗ και αντλεί έσοδα κάθε χρόνο, ανάλογα με την ένταση του αέρα. Σε εξέλιξη είναι ένα μικρό υδροηλεκτρικό εργοστάσιο, η λειτουργία του οποίου επίσης θα συνεισφέρει οικονομικά.







Τα έργα συνεχίζονται με νέα φιλόδοξα σχέδια, που αφορούν την παροχή θέρμανσης και ζεστού νερού σε όλα τα σπίτια δωρεάν. Αυτό το πρόγραμμα περιλαμβάνει τη χρήση της κοπριάς σε ένα κεντρικό λέβητα, ο οποίος θα παράγει νερό. Στόχος είναι οι σωληνώσεις να περάσουν και από τους κεντρικούς δρόμους, ώστε να μην παγώνουν το χειμώνα. Η μελέτη έχει συνταχθεί σε συνεργασία με τα ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας και έχει κατατεθεί για έγκριση.



Πώς κατάφερε όμως μια κοινότητα να κάνει τόσα πολλά πράγματα σε τόσο λίγο διάστημα και πώς χρηματοδοτήθηκε; Ο ίδιος θα πει: «Δεν υπάρχουν μυστικά ούτε περίεργες συνταγές. Ολα αυτά είναι αποτέλεσμα οργανωμένης δουλειάς, με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας ζωής. Εμείς αυτό που κάναμε ήταν να αξιοποιήσουμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του χωριού, δηλαδή την κτηνοτροφία και το περιβάλλον». Και συνεχίζει: «Αν είσαι έντιμος και οργανωμένος, δεν κοιτάς δόξες και προσωπικό συμφέρον, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να μην πετύχεις. Υπάρχουν λεφτά για όλα τα χωριά. Δεν μπορούν να λένε ότι δεν απορροφώνται τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ενωσης».







Στην ερώτηση, «τι θα θέλατε να μην συμβεί στην Ανάβρα;», απαντά χωρίς υπεκφυγές: «Να μην ενταχθούμε στον "Καποδίστρια 2". Οχι ότι δεν συμφωνούμε, αλλά δεν είμαστε πεδινό χωριό, που θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε κοινές δράσεις με το διπλανό. Είμαστε ένα απομονωμένο χωριό με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, το οποίο έμεινε έξω από τον Καποδίστρια 1 και μάλλον γι' αυτό πέτυχε». Πράγματι, τα γύρω χωριά αναπτύχθηκαν σε ελάχιστο βαθμό σε σχέση με την Ανάβρα. Ο λόγος είναι πως «ο κεντρικός δήμος λειτουργεί ως σφουγγάρι, ρουφώντας τα κονδύλια, με αποτέλεσμα τα χωριά να μαραζώνουν».







Το στήριγμά του



Δίπλα (και όχι πίσω) σε ένα μεγάλο άνδρα, λένε πως στέκεται μία μεγάλη γυναίκα. Σύζυγος του κ. Τσουκαλά είναι η Μάχη Καμπύρη, αρχιτέκτων μηχανικός, καθηγήτρια μέχρι πρόσφατα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Απλή, γελαστή και πρόθυμη να εξηγήσει κάθε απορία, η κ. Καμπύρη έχει εκπονήσει δωρεάν τις μελέτες σε θέματα αρμοδιότητάς της και ασκεί ρόλο τεχνικού συμβούλου των έργων. Μαζί με τον σύζυγο έχουν έρθει σε κόντρα με τους εργολάβους, οι οποίοι στην αρχή ήταν αρκετά επιρρεπείς στο να βάλουν λιγότερα υλικά στα έργα υποδομής απ' αυτά που προβλέπονταν από τις μελέτες.



Τ(ρ)όπος να ζεις



Σήμερα η κοινότητα διαθέτει μόνιμη κοινωνική λειτουργό, νοσηλεύτρια και οικιακή βοηθό. Δημιουργήθηκε νηπιαγωγείο και στεγάστηκε το δημοτικό σχολείο σε νέο κτίριο.



Μέσα στο χώρο του σχολείου κατασκευάστηκε σπίτι για τη δωρεάν διαμονή του εκπαιδευτικού προσωπικού. Ετσι, οι δάσκαλοι μένουν μόνιμα στο χωριό και το χειμώνα γίνονται κανονικά τα μαθήματα.







Το χωριό διαθέτει γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ, ενώ σε εξέλιξη βρίσκεται η κατασκευή μικρότερων γηπέδων ποδοσφαίρου (5Χ5).







Για την υγεία των κατοίκων, το χωριό απέκτησε μόνιμο αγροτικό ιατρό, παρέχοντας δωρεάν προληπτική και πρωτοβάθμια φροντίδα σε όλους. Ο γιατρός βέβαια διαμένει δωρεάν σε σπίτι που κατασκεύασε η κοινότητα. Αυτή την περίοδο ολοκληρώνεται και η κατασκευή γηροκομείου.







Στην κοινότητα υπάρχει και πρόνοια για τον επαναπατρισμό των κατοίκων. Δίνει οικόπεδα σε πρώην κατοίκους του χωριού που έφυγαν σε αστικά κέντρα έναντι συμβολικού ποσού, με τον όρο του επαναπατρισμού και της μόνιμης διαμονής.



Η Ανάβρα διαθέτει λαογραφικό μουσείο. Στο ενεργητικό της προστέθηκε η έκδοση βιβλίου 600 σελίδων με την ιστορία του χωριού. Επίσης, δημιουργήθηκε περιβαλλοντικό-πολιτισμικό πάρκο.



WHO is who?



Ο Δημήτρης Τσουκαλάς γεννήθηκε το 1948 στην Ανάβρα Μαγνησίας. Η οικογένειά του είχε τρία παιδιά και ασχολείτο με τη γεωργία. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο στην Ανάβρα, το γυμνάσιο στη Λαμία και το λύκειο στην Αθήνα. Το 1966 εισήχθη στη Βιομηχανική Σχολή Πειραιώς και το 1970 προσελήφθη στη ΔΕΗ και ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα ως ταμίας.



Από το 1973 συμμετείχε ως πρόεδρος και μέλος στα δ.σ. πρωτοβάθμιων σωματείων της ΔΕΗ. Για πολλά χρόνια υπήρξε μέλος του δ.σ. της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, σύνεδρος στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας (ΕΚΑ) και μέλος της Διαπαραταξιακής Επιτροπής Ελλάδας της ΓΣΕΕ στην τότε ΕΟΚ, σε θέματα υγιεινής και ασφάλειας εργαζομένων.







ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

ΜΑΝΟΥΣΟΣ ΧΟΧΛΙΔΑΚΗΣ NEXT TOP MODEL

manousos xoxlidakis new athens

o manousos kai o mitsotakis

o manousos,o govou kai i ethniki

o manousos kai to facebook

Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ (ΕΥΧΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ )

ΑΓΓΕΛΕ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ.
                                  

ΚΟΥΤΟΥΛΑΣ ΧΩΡΟΣ ΑΝΑΨΥΧΗΣ !!!!!!!!!!!!

ΡΩΤΑΜΕ!! ΤΟ ΕΡΓΟ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ!
ΟΠΩΣ ΒΛΕΠΩ ΣΤΗΝ ΤΑΜΠΕΛΑ ΕΣΤΟΙΧΙΣΕ 200,000,00 ΕΥΡΩ !!!!!!!! ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΟΧΡΕΩΘΗΚΕ Ο ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ ΝΑ ΣΤΡΩΣΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ!!!!
ΓΙΑΤΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΔΕΝ ΣΤΡΩΘΗΚΕ ΜΕ ΠΛΑΚΕΣ!!! ΔΕΝ ΕΦΘΑΣΑΝ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ!!!
Ο ΔΙΑΔΡΟΜΟΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΕΝΑ ΜΕΤΡΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΜΑΝΤΡΑ.ΠΕΝΤΕ ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΚΑ
ΜΕΤΡΑ ΠΛΑΚΑΣ ΘΑ ΕΡΙΧΝΕ ΤΟΝ ΕΡΓΟΛΑΒΟ ΕΞΩ!!

ΑΥΤΟΣ Ο ΔΙΑΔΡΟΜΟΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ
ΝΗΠΙΑ,ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΕΝΑ ΠΟΔΙ.
ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΟΛΑ Τ ΑΛΛΑ,ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΡΑΞΗ ΤΗΣ ΠΑΙ ΔΙΚΗΣ ΧΑΡΑΣ ΠΟΙΟΣ ΤΗΝ
ΣΚΕΦΤΙΚΕ!!!!!!!ΣΕ ΜΙΚΡΗ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΣΟΥΛΗΘΡΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΥΤΕΣ
ΟΙ ΜΥΤΕΡΕΣ ΠΕΤΡΕΣ.ΕΑΝ ΠΕΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΕΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΠΕΤΡΕΣ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ!!
Η ΠΕΡΙΦΡΑΞΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ .ΑΝΤΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΠΕΖΟΥΛΙ ,ΜΑΖΕΨΑΝΕ ΤΙΣ ΠΕΤΡΕΣ ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΕΙ Ο ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ ΟΤΙ ΕΚΑΝΕ
ΣΩΣΤΑ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ.



ΛΕΜΟΝΙ,ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ (ΑΠΟ tromaktiko)

ΤΟ ΛΕΜΟΝΙ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟ ΠΡΟΙΟΝ ΣΤΟ ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΑ ΚΑΡΚΙΝΟΓΟΝΑ ΚΥΤΤΑΡΑ.ΕΙΝΑΙ 10000 ΦΟΡΕΣ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ. ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟ;


ΔΙΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΙ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ ΠΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΟΥΝ ΜΟΝΟ ΣΥΝΘΕΤΙΚΕΣ ΟΥΣΙΕΣ, ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ ΚΕΡΔΗ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ!

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΦΙΛΟ ΠΟΥ ΤΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ, ΠΛΗΡΟΦΟΡΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΟΤΙ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟ ΝΑ ΠΙΕΙ ΧΥΜΟ ΛΕΜΟΝΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ. Η ΓΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ.

ΕΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ, ΦΥΤΕΥΟΥΜΕ ΜΙΑ ΛΕΜΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ. ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΡΗ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΩΦΕΛΙΜΑ. ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ ΝΑ ΠΙΕΙΣ ΧΥΜΟ, ΖΗΤΑ ΦΥΣΙΚΟ ΧΥΜΟ ΛΕΜΟΝΙΟΥ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΑ. ΠΟΣΑ ΑΤΟΜΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΕΝΩ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΦΥΛΑΓΜΕΝΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΣΕΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΑ ΥΠΕΡΚΕΡΔΗ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ;

ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ, Η ΛΕΜΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΧΑΜΗΛΗ. ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΜΕΓΑΛΟ ΧΩΡΟ. ΤΟ ΦΡΟΥΤΟ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΙΤΡΙΚΟ ΠΡΟΙΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΙΣΧΥΡΑ ΑΝΤΙΚΑΡΚΙΝΟΓΟΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ. ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΑΝ ΤΟΥ ΑΠΟΔΙΔΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΧΗΜΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ, ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΚΥΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΓΚΟΥΣ. ΤΟ ΦΥΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΙΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ, ΔΟΚΙΜΑΣΜΕΝΟ ΣΕ ΚΑΡΚΙΝΟΥΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΟΡΦΩΝ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΠΟΥ ΤΟ ΣΥΝΙΣΤΟΥΝ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΟΡΦΕΣ ΚΑΡΚΙΝΟΥ. ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΤΟ ΘΕΩΡΟΥΝ ΣΑΝ ΕΝΑΝ ΑΝΤΙΜΙΚΡΟΒΙΑΚΟ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ ΕΥΡΕΟΣ ΦΑΣΜΑΤΟΣ, ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΜΟΛΥΝΣΕΩΝ ΤΩΝ ΒΑΚΤΗΡΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΟΓΚΩΝ, ΙΚΑΝΟ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΩΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΠΑΡΑΣΙΤΩΝ ΚΑΙ ΣΚΟΥΛΗΚΙΩΝ ΚΑΙ ΡΥΘΜΙΣΤΗ ΤΗ ΥΨΗΛΗΣ ΑΡΤΗΡΙΑΚΗΣ ΠΙΕΣΗΣ.ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΑ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΝΕΥΡΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ.

ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΑ ΚΑΡΚΙΝΟΓΟΝΑ ΚΥΤΤΑΡΑ 12 ΤΥΠΩΝ ΚΑΡΚΙΝΩΝ, ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΩΝ, ΤΟΥ ΕΝΤΕΡΟΥ ΚΟΛΟΝ, ΤΟΥ ΣΤΗΘΟΥΣ, ΤΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΗ, ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΓΚΡΕΑΤΟΣ...ΤΑ ΧΗΜΙΚΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΔΕΝΔΡΟΥ ΚΑΤΕΔΕΙΞΑΝ ΟΤΙ ΔΡΑ 10000 ΦΟΡΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΒΡΑΔΥΝΣΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΩΝ ΚΑΡΚΙΝΟΓΟΝΩΝ ΚΥΤΤΑΡΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΙΟΝ ADRIAMYCIN, ΕΝΑ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΙΟΝ, ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

ΤΟ ΠΛΕΟΝ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΞΑΓΟΜΕΝΟ ΧΥΜΟ ΛΕΜΟΝΙΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟΝ ΤΑ ΚΑΡΚΙΝΟΓΟΝΑ ΚΥΤΤΑΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΙΔΡΑ ΣΤΑ ΥΓΙΗ ΤΟΙΑΥΤΑ

ΑΠΟ ΤΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΥΓΕΙΑΣ, LLC 819N, CHARLES STREET, ΒΑΛΤΙΜΟΡΗ, MD 1201

------------------------------------------------------

http://www.ixorcosmos.gr/ic1/en/information/list-vaggelis-bexis-column/952-lemoni-ena-thavmatourgo-proion-kata-toy-karkinoy




ΠΡΟΣΟΧΗ ΔΕΝ ΣΥΝΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ

Σάββατο 7 Αυγούστου 2010

Για μια νέα «Ζωή»


Εναλλακτικά σενάρια οικολογικού ευ ζην

Όπως ενημερώνουν οι υπεύθυνοι του project: «Η «Ζωή» είναι έτοιμη να ξεκινήσει. Έχει εξασφαλισθεί ο χώρος που θα την φιλοξενήσει και βρισκόμαστε στην διαδικασία σύστασης του συνεταιρισμού στον οποίο θα παραχωρηθεί. Καλώς εχόντων των πραγμάτων όλες αυτές οι διαδικασίες θα έχουν ολοκληρωθεί το επόμενο δίμηνο. Φυσιολογικά λοιπόν τα έργα υποδομής και τα κτίρια που θα φιλοξενήσουν αυτούς που θα δουλέψουν γι αυτή θα ξεκινήσουν μέσα με τέλη του Αυγούστου.
Αυτό που χρειαζόμαστε άμεσα είναι ανθρώπους που θα τη σχεδιάσουν. Αρχιτέκτονα, μηχανικό, χωροτάκτη μηχανικό και μηχανικό ειδικευμένο στον ενεργειακό σχεδιασμό κτιρίων.
Αν ανήκετε σε κάποια από τις παραπάνω κατηγορίες, θέλετε να δουλέψετε για ένα τέτοιο πρότζεκτ και δεν σας ενδιαφέρει ιδιαίτερα το κέρδος, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.»

Τι είναι η «Ζωή»: Ένα νέο χωριό σχεδιάζεται σε λευκό χαρτί. Μια νότια πλαγιά θα υποδεχθεί μια φιλόδοξη συλλογική προσπάθεια αντίστασης στην υποβάθμιση του πλανήτη και της ανθρώπινης ζωής, στα πλαίσια μιας οργανωμένης κοινότητας.
Βασικοί στόχοι για τη «Ζωή» είναι:
Να αναλωθούν όσο το δυνατόν λιγότεροι φυσικοί και οικονομικοί πόροι για να φτιαχτεί.
Να λειτουργεί με το μικρότερο δυνατό περιβαλλοντικό και οικονομικό κόστος.
Να εξασφαλίζει βιώσιμη ανάπτυξη και ποιοτική ζωή στους κατοίκους της.
Να είναι οικονομικά αυτόνομη.

Για να επιτευχθούν τα παραπάνω o χωροταξικός σχεδιασμός θα είναι ανθρωποκεντρικός και προσανατολισμένος στην εξοικονόμηση ενέργειας.
Θα απουσιάζουν από παντού το τσιμέντο και τα βιομηχανικά υλικά.
Τα κτίρια θα είναι χτισμένα με φυσικές μεθόδους, χρησιμοποιώντας τις αρχές της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής.
Θα υπάρχει ενεργειακή αυτονομία με τη χρήση ήπιων τεχνολογιών και ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Θα υπάρχει ολοκληρωμένο σύστημα για τις καλλιέργειες, τη διαχείριση του νερού, των λυμάτων, της ανακύκλωσης.

Οι κάτοικοι του χωριού θα ζουν σε ένα περιβάλλον εθελοντικής απλότητας, περιορίζοντας στο ελάχιστο τις ενεργοβόρες συνήθειές τους.
Θα συνεργαστούν για την κατασκευή των κοινόχρηστων κτιρίων και λοιπών υποδομών.
Θα υπάρχουν έσοδα από τον οικοτουρισμό και αγροτουρισμό, την εκπαίδευση και την παραγωγή και εμπορία αγροτικών προϊόντων που θα διατίθενται για την κάλυψη των λειτουργικών εξόδων του χωριού.

Τρίτη 27 Ιουλίου 2010

ΓΑΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΦΥΡΑ foto











ΓΑΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΦΥΡΑ ΜΠΑΜΠΗΣ-ΓΕΩΡΓΙΑ




Επιστολή γραμμένη το έτος 2070

Κάποιοι τη θεωρούν υπερβολική. Δεν ζουν όμως στο 2070 για να ξέρουν...
Είμαστε στο έτος 2070. Είμαι 50 χρονών μα φαίνομαι 85. Έχω πολλά προβλήματα γιατί πίνω πολύ λίγο νερό. Νομίζω πως δε μου μένει πια πολύς καιρός. Σήμερα, είμαι ένας από τους πιο ηλικιωμένους στην κοινωνία που ζω.

Θυμάμαι όταν ήμουν 5 χρονών, υπήρχαν πολλά δέντρα στα πάρκα, τα σπίτια είχαν ωραίους κήπους και μπορούσα να είμαι κάτω από το ντουζ περίπου μια ώρα. Τώρα χρησιμοποιούμε πετσέτες με ορυκτέλαιο για να πλυθούμε.

•Πριν, όλες οι γυναίκες επιδείκνυαν τα όμορφα μαλλιά τους. Τώρα, πρέπει να ξυρίζουμε το κεφάλι για να το διατηρούμε καθαρό χωρίς να χρησιμοποιούμε νερό.
•Πριν, ο πατέρας μου έπλενε το αυτοκίνητο με το λάστιχο του ποτίσματος. Σήμερα, απαγορεύεται αυστηρά από το νόμο τέτοια χρήση.
•Θυμάμαι πως υπήρχαν πολλές διαφημίσεις που έλεγαν ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟ ΝΕΡΟ, αλλά κανείς δεν έδινε προσοχή. Οι άνθρωποι πίστευαν πως το νερό είναι ανεξάντλητο.
Σήμερα, όλα τα ποτάμια, τα φράγματα, οι λίμνες και οι υδροφόροι ορίζοντες είναι ανεπανόρθωτα μολυσμένα ή αποξηραμένα. Το τοπίο τριγύρω δεν είναι πια παρά μια απέραντη έρημος. Οι γαστρεντερικές λοιμώξεις, οι δερματοπάθειες και οι κακώσεις του ουροποιητικού είναι οι κυριότερες αιτίες θανάτου.

Η βιομηχανία έχει παραλύσει και το ποσοστό ανεργίας είναι δραματικά υψηλό. Τα εργοστάσια αφαλάτωσης θαλασσινού νερού είναι ο κύριος τομέας απασχόλησης.

Δίνουν στους εργαζόμενους πόσιμο νερό αντί για μισθό. Οι επιθέσεις για ένα μπιτόνι νερό είναι συνεχείς μέσα στους έρημους δρόμους.

Η διατροφή είναι 80% συνθετική.

•Πριν, συνιστούσαν να πίνουμε 8 ποτήρια νερό την ημέρα. Σήμερα, δεν μπορώ να πιω παρά μισό ποτήρι.
•Επειδή δεν μπορούμε να πλύνουμε τα ρούχα μας, τα πετάμε, κάτι που αυξάνει τον όγκο των σκουπιδιών.
•Ξαναγυρίσαμε στη χρησιμοποίηση των βόθρων όπως τον προηγούμενο αιώνα, επειδή οι υπόνομοι δε δουλεύουν πια εξαιτίας της έλλειψης νερού.
Οι άνθρωποι είναι αντιμέτωποι με το φόβο: τα σώματά τους είναι ασθενικά, ζαρωμένα από την αφυδάτωση, πληγιασμένα εξαιτίας της υπεριώδους ακτινοβολίας που δε φιλτράρεται πλέον από την ατμόσφαιρα εξαιτίας της τρύπας του όζοντος.

Εξαιτίας της ξηροδερμίας, μια νέα γυναίκα 20 χρονών φαίνεται 40. Οι επιστήμονες κάνουν έρευνες, αλλά δεν υπάρχει καμιά λύση ορατή. Δεν μπορούμε να κατασκευάσουμε νερό...

Το οξυγόνο επίσης έχει μειωθεί εξαιτίας της έλλειψης δέντρων, κάτι το οποίο μειώνει το νοητικό επίπεδο των νέων γενεών.

Η μορφολογία των σπερματοζωαρίων ενός μεγάλου αριθμού ατόμων έχει αλλάξει, κάτι το οποίο επιφέρει πολλές γεννήσεις παιδιών θυμάτων της ανεπάρκειας, των μεταλλάξεων και των δυσμορφιών.

Η κυβέρνηση μάς υποχρεώνει να πληρώνουμε για τον αέρα που αναπνέουμε, 137 m3 το άτομο την ημέρα. Αυτοί που δεν μπορούν να πληρώσουν διώχνονται από τις "ζώνες αερισμού", που είναι εξοπλισμένες με γιγάντιους μηχανικούς πνεύμονες που δουλεύουν με ηλιακή ενέργεια.

•Ο αέρας δεν είναι πολύ καλής ποιότητας, αλλά τουλάχιστον μπορούμε να αναπνέουμε.
•Ο μέσος όρος ζωής είναι τα 35 χρόνια.
•Μερικές χώρες πέτυχαν να διαφυλάξουν νησίδες βλάστησης με καθαρό τρεχούμενο νερό. Αυτές οι ζώνες επιβλέπονται πολύ στενά από τον στρατό.
•Το νερό έγινε ένα είδος σπάνιο, ένας θησαυρός ανεκτίμητος, πολύ περισσότερο από τον χρυσό ή τα διαμάντια. Εδώ όμως, δεν υπάρχουν πια δέντρα γιατί δε βρέχει σχεδόν ποτέ. Και όταν αρχίζει να βρέχει, δεν πέφτει παρά όξινη βροχή.
•Δεν υπάρχουν πλέον εποχές εξαιτίας των κλιματικών αλλαγών (φαινόμενο του θερμοκηπίου) από τις δραστηριότητες του ανθρώπου του 20ου αιώνα που μόλυναν το περιβάλλον.
Και όμως είχαμε προβλέψει ότι έπρεπε να φροντίσουμε το περιβάλλον μας, αλλά κανείς δεν έκανε τίποτα.

Όταν η κόρη μου με ρωτάει να της αφηγηθώ πώς ήταν όταν εγώ ήμουν νέος, της διηγούμαι πώς τα δάση ήταν όμορφα.

Της μιλάω για τη βροχή, τα λουλούδια, την ευχαρίστηση του να κολυμπάς και να ψαρεύεις στα ποτάμια και τις λίμνες και του να πίνεις όσο νερό θέλεις! Και για την καλή υγεία των ανθρώπων...

Με ρωτάει:

- Μπαμπά! Γιατί δεν υπάρχει πια νερό;

Έχω λοιπόν ένα κόμπο στο λαιμό...

Δεν μπορώ να σταματήσω να με θεωρώ ένοχο, γιατί ανήκω στη γενεά που ολοκλήρωσε την καταστροφή του περιβάλλοντος, μη παίρνοντας στα σοβαρά τις αμέτρητες προειδοποιήσεις.

Ανήκω στην τελευταία γενεά που θα μπορούσε να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων, αλλά αποφάσισε διαφορετικά.

Σήμερα τα παιδιά μας το πληρώνουν ακριβά...

Ειλικρινά, πιστεύω πως η ζωή πάνω σ' αυτή τη γη δε θα είναι δυνατή από δω και πέρα γιατί η καταστροφή του περιβάλλοντος έφτασε σ' ένα σημείο όπου δεν έχει επιστροφή.

Πώς θα ήθελα να γυρίσω πίσω και με κάποιο τρόπο να έκανα να καταλάβει ολόκληρη η ανθρωπότητα... Στη στιγμή εκείνη που μπορούμε ακόμα να κάνουμε κάτι για να σώσουμε τον πλανήτη μας!

-----

Γνωρίστε αυτό το γράμμα σε όσους μπορείτε! Δε θα είναι παρά το ελάχιστο για το ξύπνημα της παγκόσμιας συνείδησης και της ανάγκης για τη σωτηρία του νερού.

Αυτό εδώ δεν είναι παιχνίδι, είναι ήδη η δική μας πραγματικότητα. Κάντε το για τα παιδιά σας. Και εάν δεν έχετε ακόμα, ίσως μια μέρα να έχετε.

Μην τους αφήσουμε μια κόλαση για κληρονομιά... Ας τους αφήσουμε τη ζωή!